altana
– budowla ogrodowa, zazwyczaj ozdobna w formie,
o ażurowych ścianach często
oplecionych roślinami pnącymi, służąca
do wypoczynku i osłony przed słońcem lub deszczem. Altana to również
niewielki plac ocieniony przez krąg drzew.
W ogrodach
renesansowych altany były przeważnie trejażowe.
W ogrodach
barokowych budowano głównie altany murowane, otwarte lub zamknięte, o bogatej
dekoracji dachów, filarów, ścian i umieszczano je w węzłowych punktach układu
ogrodu lub na zakończeniu osi kompozycyjnych.
W ogrodach krajobrazowych
wprowadzano altany w kształcie antycznych świątyń, gotyckich kaplic, chińskich
kiosków czy pagód, albo też wiejskich chatek i sytuowano je w miejscach o pięknych
widokach (belweder).
W ogrodach
współczesnych altany otrzymują postać lekkich pawilonów, wiat czy werand
budowanych z drewna, stali, betonu, kamienia, szkła i tworzyw sztucznych.
pergola – budowla ogrodowa składająca się z dwóch rzędów słupów podtrzymujących poziomą konstrukcję kratową, na której rozpinane są rośliny pnące. Pergola była znana już w starożytnym Rzymie i wykorzystywana do uprawy winorośli
trejaż (treliaż) – ażurowa konstrukcja z kraty drewnianej, pokryta zazwyczaj roślinami pnącymi; stosowana do obramowywania wnętrz gabinetów i salonów ogrodowych, budowli wolno stojących (altany i bindaże), ogrodzeń i parawanów
hasła opracowane na podstawie "Słownika terminologicznego SZTUK PIĘKNYCH"
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz