Zielony Słownik

altana – budowla ogrodowa, zazwyczaj ozdobna w formie, o ażurowych ścianach często oplecionych roślinami pnącymi, służąca do wypoczynku i osłony przed słońcem lub deszczem. Altana to również niewielki plac ocieniony przez krąg drzew.

W ogrodach renesansowych altany były przeważnie trejażowe.
W ogrodach barokowych budowano głównie altany murowane, otwarte lub zamknięte, o bogatej dekoracji dachów, filarów, ścian i umieszczano je w węzłowych punktach układu ogrodu lub na zakończeniu osi kompozycyjnych.
W ogrodach krajobrazowych wprowadzano altany w kształcie antycznych świątyń, gotyckich kaplic, chińskich kiosków czy pagód, albo też wiejskich chatek i sytuowano je w miejscach o pięknych widokach (belweder).

W ogrodach współczesnych altany otrzymują postać lekkich pawilonów, wiat czy werand budowanych z drewna, stali, betonu, kamienia, szkła i tworzyw sztucznych.



pergola – budowla ogrodowa składająca się z dwóch rzędów słupów podtrzymujących poziomą konstrukcję kratową, na której rozpinane są rośliny pnące. Pergola była znana już w starożytnym Rzymie i wykorzystywana do uprawy winorośli





trejaż (treliaż) –  ażurowa konstrukcja z kraty drewnianej, pokryta zazwyczaj roślinami pnącymi; stosowana do obramowywania wnętrz gabinetów i salonów ogrodowych, budowli wolno stojących (altany i bindaże), ogrodzeń i parawanów



hasła opracowane na podstawie "Słownika terminologicznego SZTUK PIĘKNYCH"

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz